pogańskie święta

Czy pogańskie święto można uczynić
chrześcijańskim?

W ROKU 2004 w okresie Bożego Narodzenia rozgorzała we Włoszech burzliwa debata. Niektórzy nauczyciele poparli pomysł ograniczenia do minimum lub nawet całkowitego wyeliminowania religijnego charakteru tego święta. Opowiedzieli się za takim rozwiązaniem ze względu na rosnącą liczbę uczniów niebędących katolikami ani protestantami. Inni natomiast, a wśród nich wielu pracowników oświaty, domagali się szanowania i zachowywania wszystkich tradycji bożonarodzeniowych.

Niezależnie od tej dyskusji warto się jednak zastanowić, skąd się wzięły liczne tradycje związane z Bożym Narodzeniem. W najburzliwszym okresie wspomnianej debaty ciekawe informacje zamieszczono na łamach watykańskiego dziennika L’Osservatore Romano.

Na temat daty obchodzenia Bożego Narodzenia można tam było przeczytać: „Prawdziwa data narodzin Jezusa jest z historycznego punktu widzenia ukryta za zasłoną niepewności, zarówno jeśli chodzi o rzymską historię i spis ludności cesarstwa z tamtego okresu, jak i badania prowadzone w kolejnych wiekach. (...) Data 25 grudnia została, jak wiadomo, wybrana przez Kościół rzymski w IV stuleciu po Chr. W pogańskim Rzymie dzień ten był poświęcony bogu słońca (...). Chociaż w Rzymie chrześcijaństwo zostało już uznane edyktem Konstantyna, ciągle jeszcze rozpowszechniony był — zwłaszcza wśród rzymskich żołnierzy — (...) kult boga słońca. Wspomniane święta, których najważniejszym dniem był 25 grudnia, głęboko zakorzeniły się w ludowych tradycjach. Kościół rzymski pomyślał o nadaniu tej dacie chrześcijańskiego znaczenia — zastępując boga słońca prawdziwym Słońcem Sprawiedliwości, Jezusem Chrystusem, ustanowił ją dniem Jego narodzin”.

Bóg słońca

The sun god: Museum Wiesbaden

A skąd się wywodzi tradycja stawiania choinki, tak popularna wśród katolików?

W tym samym artykule zwrócono uwagę, że już od czasów starożytnych wiecznie zielonym roślinom, takim jak „ostrokrzew, myszopłoch, laur, sosna czy jodła, przypisywano właściwości magiczne lub lecznicze, mające strzec przed chorobami”. Dalej napisano: „W wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia, popularna historia o Drzewie z ziemskiego Raju przypomina nam o Adamie i Ewie. (...) Co prawda drzewem tym powinna być jabłoń, ale ponieważ ta zimą nie ma liści, na podwyższeniu stawiano jodłę. Na jej gałęziach wieszano jabłka lub — jako symbol przyszłego nadejścia Odkupienia i Eucharystycznej obecności Jezusa — opłatki przygotowane z odpowiednio uformowanych ciasteczek, a także słodycze i prezenty dla dzieci”. A co się działo w późniejszych czasach?

Nadmieniwszy, że tradycja związana z choinką została zapoczątkowana w XVI wieku w Niemczech, L’Osservatore Romano zauważa: „Włochy były jednym z ostatnich krajów, w których przyjęto choinkę. Powszechnie uważano, że jest to zwyczaj protestancki, który należy zastąpić szopką”. „Tradycję ustawiania dużej choinki przy ogromnej szopce [na placu Świętego Piotra w Rzymie] zainicjował” papież Paweł VI.

Czy wydaje ci się słuszne, żeby przywódca religijny nadawał rzekomo chrześcijańskie znaczenie uroczystościom i symbolom wywodzącym się ze starożytnego pogaństwa? Prawdziwi chrześcijanie pamiętają o wymownym pytaniu zawartym w Piśmie Świętym: „Cóż wspólnego ma prawość z bezprawiem? Albo jakaż jest wspólnota światła z ciemnością?” (2 Koryntian 6:14-17).

Choinka i szopka w Watykanie

.